Hayat çok garip, çift olarak uyuduğumda yatağa geç girerdim, şimdi de erken uyanıp kalkıyorum. Bu gecede erken kalktım. Bir bardak süt içtim önce sonra sigara, kesmedi bir türlü. Sahiden aç gözlü olduğumuza sonunda ben de inandım. Akşamdan kalan yarım bardak şarabı da içtim. Dedim ki kendi kendime daha doğrusu aklımdan geçirdim, börekçiye gidip pastırmalı börek yiyeyim diye. Hemen vazgeçtim kim bilir kaç kişi şimdi bir poğaça alayım mı almayayım mı diye kendi kendine didiniyordur. Bir dilim peynir ve bir yumurta haşlamakla yetinmeliyim. Aklına getirsene oğlum dedim zindan günlerini bir yumurta haşlamak ne büyük lüks bir hayaldi. “Şımarma, şımarma oğlum” diye hemen kendime ayar verdim. Böyle düşünmek ister istemez saraylarında bal börek yiyenleri, suyu bile ithal edip biraz daha uzun yaşamak için türlü, türlü oyunları nasıl da becerebildiklerini de düşündürttü!…
Canım daha daha sıkıldı. Hapishane defterlerine göz gezdireyim dedim.
Melih Cevdet Anday’ın, ”FELSEFESİZ YAŞAMAK” kitabından notlar almışım:
”Tragedya ile komedya bir kağıdın iki yüzü gibidir. Gülmeyi eğlence ile karıştırmamak gerekir. Mizah şaka demek değildir.”
