İki Bardak Çay

Bir iyiliğim olmadı sana bari bir kötülüğüm olsun

Bu aşk asıl benden sonra sürsün

Bazen bir sözde bazen benim gibi bir resimde fark eder insan

Saçlarım kar altında kalmıştı gözlerim ışıl – ışıl parlasa da

Güzelliğinin sabah akşam kırbaçladığı beynimin şaşkınlığı

Gözlerimin yeşiline saldıran canavar, aşağılık zaman.

Üşüdüm, üşüdükçe üşüdüm

Yaşlı,  kocaman bir çocuk oldum aniden.

Ah çocukluk ne güzel!

Bir de büyüdükçe çocuklaşan benim gibi delilerin bitmez, tükenmez uçuk hayalleri

Ya dün gece içtiğim iki bardak şarabın içine düşürdüm aklımı

Ya da buldum

Dünyanın bütün şaraplarını içmiş gibi sarhoş oldum

( Ne iyi diyor bazen insan, böyle benim gibi başına gelen felaketlerden kendi kendine bulup uydurduğu müjdelerin de sonu varmış!)

Ben bir garip serseri o ise soylu bir Amazon.

Nasılsa bu bildiğiniz aşklara benzeyen bir aşk değildi

Tamamen kendi kendime buldum

Bu aşktan ne ev bark olurdu ne çoluk çocuk

Kendi kendine bir aşktı bu

Masum ve amaçsız

Gecenin sessizliğinde kendi sesine âşık olanların ki kadar aptalca

Kalkıp gideceğim de iki bardak çayı saymazsak hiç birlikte olmadık ki…

Ben onun sevmediği kadar SEVDİM o sevdiğim kadar sevmedi.

Kesin olanları da yitirir insan

Kitapların ve şiirlerin içindeki mutlulukla yaşıyorsa

Kesinlikler, kesinlikle yoktur deyip benim gibi avunur

Derken bir an gelir avuntular da son bulur

Hani yalancı emzikle kandırdığınız bebeklerin sevinci gibi

Buruk, kekre bir çığlık ortalığa yayılır

Sana kediler bana şiirler kalır.

Sevdiğim, bir tanem, çiçeğim, tehlikeli aşkım benim

Bir iyiliğim olmadı sana bari bir kötülüğüm olsun

Bu aşk asıl benden sonra sürsün.

Cemil Uçar / 16 MART 2021