Çoğunuz bilirsiniz bu hikayeyi. Köyün birisinde imam, cenazeleri tek başına yıkarmış. Kimse görmezmiş nasıl yıkadığını. Fakat köylüler bu durumdan rahatsızlarmış. Çok kere rahatsızlıklarını ifade etmişler. Ancak İmam bir türlü inadından vazgeçmiyor, cenazeleri tek başına yıkamaya devam ediyormuş. Köyün akıllısı, birimiz ölü numarası yapalım içerde olup biteni görelim diye bir teklifte bulunmuş. Bulmuşlar bir gönüllü ve hocaya haber vermişler. Hoca sela okurken, su sabun kefen hazır edilmiş. Cenaze diye sağlam adamı gasil yerine bırakıp gitmişler.
İmam uzun saplı maşrapayla adamın göğsüne serin suyu boşaltınca, kesik kesik ve uzunca bir iç çekmiş adam. İmam korkmuş, uzun saplı maşrapayla adamın kafasına gözüne rastgele vurmaya başlamış. Adam hareketsiz kalınca, aceleyle yıkamış ve dışarı çıkmış. Bundan sonra kimsenin cenazesini yıkamam diye küfürle karışık esmiş gürlemiş. Köylülerin meraklı bakışlarına cevap vermiş. Tam ölmemiş adamları getiriyorsunuz, öldürene kadar neler çekiyorum.
Artık cenazeleri yıkayan gassallar var. Belediyelerin kadrolu memurları bunlar. Cenaze sahiplerinin kefen bile almasına gerek yok. Her türlü malzeme gasilhanede fazlasıyla bulunuyor. Cenaze yakınları isterlerse, yıkama evresinde orada bulunabiliyorlar. Gassaldan başka, cenazeyi defnetmek için bir de hoca bulunuyor. Belediyenin cenaze nakil aracı, defin bitene kadar cenaze sahiplerinin emrine veriliyor. Başka şehirlerden cenaze getirmek için uçak bile ücret talep etmiyor. Her şey artık çok kolay.
Son günlerin gündem konularından birisi de hiç kuşkusuz Gassal. İzlenme rekorları kıran bir dizi filmin, gündeme taşıdığı çok fazla aklımıza gelmeyen bir konu. Hiç ölmeyecek gibi yaşayan bizlere, ölümü hatırlatan bir film. Filmin başrol oyuncusu sürekli komedi filmleriyle gündeme geldiği için insanlar gülmek amacıyla ekran başına geçmiş olmalı. Güleriz ağlanacak halimize misali, yine de gülenler olmuştur. Ancak filmi izlerken ağlayanlar olmuş diye sağdan soldan duyuyoruz. Belki de filmin vermek istediği mesaj, tam da buydu. Ölümü hatırlatmak.
O kadar çok daldık ki dünya işlerine, karnımızı doyursak bile gözümüzü doyuramıyoruz. Fazlasıyla her şeyimiz var ama daha fazla olsun istiyoruz. Tüm düşüncemiz, emeğimiz, çabamız dünya hayatı için. Ahiret hayatı için çalışan insan sayısı devede kulak kadar. Ahiret hayatı için çalışmak derken aklınıza farz ibadetler gelmesin. Onlar bizim Allah’a karşı olan kulluk vazifemiz. Parayla olan ilişkilerimizi gözden geçirmeliyiz. Bizi ahirette kurtaracak olan dünyadayken biriktirdiğimiz miktar değil ihtiyaç sahipleri için harcadığımız miktar olacaktır.
En büyük gafletimiz, ölümü yok sayarak yaşamamız. Bu yüzden huzurlu değiliz, birbirimizle kavgalıyız. En kötüsü yaşlandıkça daha fazla dünyaya bağlanıyoruz. Mal ve makam hırsı, ileri yaşlarda bizi daha fazla etkisi altına alıyor. Ölüme daha yakın olduğumuz bir dönemde, ölümü unutarak adeta uçuruma sürükleniyoruz.
Gassal dizi filmi izlenme rekorları kırmaya devam ediyor. İnsanlar erotizm kokan dizilere yeterince doydu. Bu tür diziler eskisi kadar ilgi çekmiyor. Toplum bu tür filmlerle yeterince dejenere edildi. Artık toplumun daha gerçekçi, uyarıcı ve eğitici filmlere ihtiyacı var. Gassal’ın bir başlangıç olmasını umuyorum.
Sağlık ve huzurla kalın
