Picasso, olsa belki çizebilirdi içinde bulunduğum belirsizlikleri…
İnsan önce kafasının içinde kurar veya yıkar dünyayı. Ben de kurdum kuracağımı, şimdiye dek onlarca kayıp yaşadım ama artık bunlardan bir tane daha yaşamaya tahammülüm yok!.. Ruhlarıyla tanışmamışlardır, bedenine tapanlar!.. Artık sevgili oldum ruhumla…
Öyle böyle sevgili değil, hani bir hayatı sürdüren cinsten. İkide bir birbirimize narin sözler etme gereği bile duymuyoruz ya da dokunuşlarda bulunmuyoruz. Ölüm sonun adı değil dostlarım, her an yaşanan başka bir aşk ölümü yaşamak!..
28 Mayıs 2O22 ‘de bunları yazmışım ve çok değil 28 Mayıs 2O23 bugün yolu bitirdiğimi ya da bitirmek istediğimi sanıyorum. Aklımda deli bir soru, bilmeden ölmekle bilerek ölmek arasındaki fark olsa olsa insanın yaşadığı tüm bedellerin karşılığı olmalı Bu sözden ne kendime iltifat ne de yergi çıkartmayın!.. Hayat, bazen böyle namluya sürülmüş bir mermidir ve gün gelir tetik parmağı çeker!
Ölümü yaşamak adını yeni bulduğum bir aşk…
