Merhaba sevgili dostlar
Bu yazımda, bir pazar günü dinlenirken hem düşünmek hem de gülümsemek için ilham verecek bir şeyler paylaşmayı amaçladım. Umarım hoşunuza gider.
Her zaman söylediğim gibi, okumak ve düşüp kalkmak üzerine yazılar yazacağım. Burada “okumak” derken, lütfen kağıtlara yazılmış sözleri anlamayın! Her tanıdığınız insan, aslında bir kitaptır; bazıları daha ilk sayfasında vazgeçtiğimiz, bazıları ise sayfalarını çevirdikçe bitmeyecekmiş gibi gelen türdendir.
“Çektikçe uzamayan cinsinden; okumak, yazmak ve düşünmeye meraklı olmak sizi er-geç gerçeği bulmaya götürür. Ancak unutmamak gerekir ki, bu bulduklarınızın her zaman hoşunuza gideceği anlamına gelmez! Dostoyevski’nin dediği gibi, ‘Gerçek, insana acı verir, ama aynı zamanda insanı özgürleştirir.’
İnsan, doğanın sonsuz parçalarından biridir. Bir başka deyişle, içinde doğadaki kadar farklılık ve sonsuzluk barındırır. Mark Twain’in de belirttiği gibi, ‘İnsanoğlunun en büyük özelliği, kendine bir düdük bulmasıdır; diğerlerinin o düdüğe ne kadar uzaktan bakacağını umursamadan.’
Abartısız ve iddia ederek diyebilirim ki, ne kadar çok benzeşmeyen ve birbirine benzeyen olgu varsa, şu veya bu düzeyde insanda vardır. Bu nedenle, insan kendini ve başkalarını çok kolay bir şekilde tanır. Freud’un vurguladığı gibi, ‘Bilinçaltımızı anladığımızda, gerçek kimliğimizle yüzleşmeyi öğreniriz.’
İnsan, her zaman en başa kendini almalı ve sonrasında kim olduğunu bulmaya sıra gelmelidir. Her insanın, bize benzeyen ve benzemeyen yönlerini karanlıktan ışığa çıkartacak bir sihirdir bu; kişi ne kadar sahici değildir? İstediği kadar kişi saklansın, bulunduğu izbeden bulup çıkartırsınız. Jacob Burckhardt’ın söylediği gibi, ‘Gerçek sanat, insan ruhunun derinliklerini yansıtır.’
Kısaca adlandırmak istersek, insanda anlayacağınız tek ölçüt vardır: İçtenlik. Kimin ne olduğu ile çok uğraşmayın! İçten, sahici değilse kişi, def edin gitsin! Nietzsche’nin dediği gibi, ‘Özümüz, yürüdüğümüz yolda karşımıza çıkar.’
