Yaşadığım onlarca muharebeye kimi yenilgi der kimi zafer, oysa ben, beni eğiten fakülteler diye bakıyorum ve görüyorum.
1980’lerde her gün hır gür ve işkence içinde geçen günlerden sonra şimdi ki hapisliğim kendimi yeniden sorgulama ve gözleme yeri gibi duruyor. Bu aynı zamanda memleketimizin çoğunlukla kimlerden oluştuğunu da anlayamaya yarayacak, mini bir laboratuvar sayılabilir.
Ne de olsa bin çirkinlik yaşasak da bir olumlu düşünceye ulaştığımızda tüm acıları adeta unutup, bulduğumuz düşünceye yoğunlaşıyoruz. Düşmek ve bulmak iç – içe bunu aklımdan hiç çıkarmamalıyım. Akıl, beden sarsılmadan, bir durumdan başka duruma geçmeden galiba, harekete geçmeyi sevmiyor.
Düşünce kelimesini heceleyerek okumak gerekiyor:
Dü- şün- ce… Büyük bir çoğunluk, düşmek sözünün içinde düş hecesinin aslında bir ip ucu kelime olduğunu gözden kaçırarak okur ve görür. Belki de çoğunluğun düşmeyi ‘komik’ görmesi kendi halini düşünmemek için icat ettiği tipik şark uyanıklığının bir sonucudur…
Üzerinde düşünmeye değer… Nasılsa epey vaktim var okumak ve yeniden düşünmek için.
– Merhaba defterim bak içine düştüm şimdi… 2013/Metris
