1976 ya da 1977 yılı olacaktı…
Kimi yazarlarla, çocukluk yıllarına ilişkin bir dizi röportaj yapmayı tasarlamıştım. Röportaj önerdiğim yazarlardan biri Aziz Nesin, biri de Cahit Külebi‘ydi. Başkaları da vardı elbet; onlar konumuz dışında.
Aziz Nesin telif ücreti istemişti sorularımı yanıtlamak için. Telif veremediğim için röportajı yapamadık… (Her olaydan Vakfa gelir sağlamak istiyordu üstat; ona da hak vermek gerekiyor.) Cahit Külebi‘yse, postayla gönderdiğim soruları, kemali ciddiyetle yanıtlamış, çocukluğunun geçtiği Tokat’la ilgili gözlemlerini içeren güzel bir yazı göndermişti.
Külebi’nin bu güzel anılarını, o zamanki “Vatan Gazetesi’nde yayımladım. Aziz Nesin ilgi göstermediği dizide konuşan yazarları meğer izliyormuş… Nesin Vakfı Yıllığı’nda o yıl yuvarlak yaş dönümleri olan edebiyatçılarla röportajlar yayımlıyordu.
Külebi altmış yaşına bastığı için, onu da listesine almış; ancak araları açık olduğundan, ondan yazı isteyemiyordu! Cahit Külebi daha baştan reddederdi böyle bir öneriyi, biliyordu. Bir tek çözümü vardı işin; benimle yapılmış konuşmasını kullanmak…
Ama beni telif isteyerek reddettiği için aramaya yüzü tutmamış üstadın. Sonradan öğreniyorum… Yıllık hazırlama işinde kendisine yardım eden bir Hanımı görevlendirmiş Külebi röportajını istemesi için. Onu da tembihlemiş: “Telif istemesin, veremiyoruz!”
Aziz Nesin’in, röportajımı kullanmak istemesi benim için onurdu. Ayrıca, Cahit Külebi de, bu vesileyle bir kez daha gündemde olurdu… Hiç düşünmeden onay verdim, kullanabilirsiniz diye.
Cahit Külebi, o mülezzez yazısıyla Nesin Vakfı Yıllığı’nda yer aldı o yıl. İyi de oldu.
İkisini de sevgi ve özlemle anıyorum. – Necati Güngör –
Saygıyla anıyorum o aydınlık yürekli insanları
Yüreğine sağlık değerli dost.Saygılarımla.