Sabah internette beş dakikalık süreli satranç oynuyorum daha oyunun başında veziri kaybettim. Veziri kaybettim ama hamle üstünlüğü bana geçmişti ve oyunun sonuna kadar da bu üstünlüğü korudum. Oyunun sonunda benim kullanabildiğim diğer taşlarım sayesinde rakibi sıkıştırıp mat etmiştim.
Şunu çok açık bir şekilde gözlemlemiştim: Rakip, veziri korumaktan oyunun kazanmak için oynandığını unutmuştu.
Evet, çıkarılacak ders basitti, oyun kazanmak için oynanırdı. Bu duygu ve düşünceden asla uzaklaşmamak ve umudu kaybetmemek gerekiyordu. Her kayıp bizi daha güçlendirecek ve hırslandıracak duyguları da beraberinde getiriyordu.
17 Ekim 2022