Fransa’da Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron’un kararıyla gerçekleştirilen erken genel seçimler, ülkenin tarihinde en parçalı Ulusal Meclisini oluşturdu. Seçim sonuçları, Fransız siyasetine alışık olmadığı bir koalisyon hükümeti süreci getirirken, Macron’un aşırı sağın başarısına karşı netlik kazandırma amacının tersine daha karışık bir tablo yarattı.
Seçimlerle birlikte 577 milletvekilinin belirlendiği Fransız Ulusal Meclisi’nde, solcu Yeni Halk Cephesi ittifakı mecliste en fazla sandalye sayısını kazanırken 11 siyasi grup oluşturuldu. Bu sayı, Fransa tarihinde bir rekor olarak kaydedilirken, 7 Temmuz tarihinde yeni vekillerin göreve başlamasıyla siyasi grupların dağılımı netleşti.
Yeni Meclis’te en büyük siyasi grup olan Macron ittifakı dışındaki tüm partiler muhalefette yer almayı tercih ederken, Yeni Halk Cephesi ittifakı önemli bir rol oynadı. Bu ittifak içerisinde yer alan partilerin milletvekili dağılımı şu şekilde gerçekleşti: Boyun Eğmeyen Fransa 72, Sosyalistler ve bağlantılılar 66, Sosyal ve Çevreci grup 38, Cumhuriyetçi Demokrat Sol 17. Böylece bu ittifak 193 milletvekiline sahip oldu.
Aşırı sağcı Ulusal Birlik ve ortakları ise 142 milletvekili ile meclisin üçüncü büyük siyasi grubunu oluşturduğu görüldü. Macron’un Cumhuriyet için Birlikte partisi ise 99 sandalye ile meclisteki en büyük partiler arasında yer aldı. Geçmişte 62 olan Cumhuriyetçi Sağ grubu, Sağda partisi ve Cumhuriyetçi Sağ ile birlikte milletvekili sayısını korurken, eski Meclis Başkanı Yael Braun-Pivet ise meclis başkanlığına seçildi.
Seçimlerde RN’nin sandalye sayısındaki artış dikkat çekerken, Cumhuriyet için Birlikte partisinin sandalye sayısında düşüş yaşandı. Macron ittifakı içindeki diğer partiler de benzer şekilde sandalye sayılarında azalmalar yaşadı. Son olarak aşırı sağcı Marine Le Pen, RN’nin grup başkanvekili seçildi ve yeni meclisin farklı dinamikleri belirlenmeye başlandı.
