Suriye’de, 61 yıllık Baas rejiminin karanlığından kurtulma mücadelesi, her köşeden, her sokaktan ve her mahalleden eşsiz hikayeler çıkarıyor. Bu dokunaklı hikayeler, 14 yıllık iç savaşın getirdiği acılar arasında, bazı zamanlar kahramanlarına derin bir hüzün, bazen de küçük bir umut sunuyor. Ülkenin dört bir yanındaki bu kesitler, insanın hayatta kalma mücadelesinin birer örneği olarak öne çıkıyor.
Özellikle İdlib bölgesinde yaşanan çatışmalardan kaçan Abdullah Muhammed, ailesiyle birlikte Türkiye sınırına yakın Sarmada kasabasına sığınmak zorunda kaldı. Abdullah ve dört yaşındaki kızı Selva, savaşın kıskacında hayata tutunma çabası gösteren kahramanlardan sadece ikisi. Abdullah, savaşın dehşetinden küçük kızı Selva’yı korumak için ilginç bir yöntem geliştirdi. Bomba seslerinin ve uçak gürültülerinin aslında bir oyun olduğunu öğretmesi, bu ikilinin hikayesini tüm dünyada yankı bulmasını sağladı. Bu durum, savaşın çocuklar üzerinde yarattığı psikolojik etkileri gözler önüne serdi.
Zamanla, 5 yıl sonra Abdullah ve Selva, zafer kutlamalarına katıldı. Kutlamaların coşkusu içinde, Muhammed, kızı Selva’yı omuzlarına alarak büyük bir sevinçle kalabalığa zafer sloganları attırdı. Bu görüntüler, 5 yıl önceki anıları tazelemiş oldu ve yine gündeme oturdu. Selva, babasının omuzlarından bakarken, tüm dünyaya savaşı geride bırakmanın ve hayatı kutlamanın tam zamanı olduğunu haykırıyordu.
Bu hikaye, aynı zamanda 2. Dünya Savaşı sırasında, küçük oğluyla birlikte toplama kampına götürülen Yahudi bir babanın yaşamöyküsünü anlatan “Hayat Güzeldir” filmindeki bir babayı hatırlatmıştı. Filmdeki baba, çocuğuna savaşın korkunç gerçeklerini değil, bir oyun gibi göstermeye çalışırken, benzer bir şekilde Abdullah’ın da küçük kızı Selva’yı korumak adına benzer bir yaklaşımı benimsemesi, zamanın ve mekanın ötesinde insanlık haliyle ilgili bir bağ kurmasına yol açtı.
Sumaklanan hikayeler, savaş ve barış kavramlarının karmaşık ilişkisini gözler önüne seriyor. Her ne kadar Suriye halkı için savaş sona ermiş gibi görünse de, yaşanan acılar ve kayıplar akıllarda kalmaya ve insanları bir araya getirmeye devam ediyor. İnsanlar, savaşın getirdiği zorunlu sürgünlük ve kayıplarla başa çıkmaya çalışırken, mücadelelerinin birer sembolü olan bu tür hikayeler, hem kendi içsel yolculuklarını hem de uluslararası toplumdaki dayanışmayı güçlendiriyor.
Sonuç olarak, Abdullah ve Selva’nın hikayesi, savaşın en karanlık günlerinden nasıl umut doğabileceğini ve insan ruhunun dayanıklılığını bir kez daha gösteriyor. Yaşama sevinci ve cesaretle dolu olan bu tür karşılaşmalar, insanlığın geleceği açısından önemli bir mesaj taşıyor. Suriye’nin birçok yerinde benzer hikayeler yaşanırken, bu hikayeler, aynı zamanda, savaşın getirdiği yıkımın ardından nasıl yeniden doğulabileceğini de anlatıyor.
