Kuru yaprak, sert rüzgârla önümde savruldu gitti,
Meçhule doğru başıboş!
Belkileri mi gördüm yaprağın avareliğinde
Kimim, neyim, nereden geldim, nereye gidiyorum!

Hiçliğimin kalabalığından kaçıp,
Boşluğa uzanan tünelde süzülüyorum
Yanlış rotaların duraklarında
Açılmış yaralarıma bakıyorum
Gerçeğin kırbacı acıtıyor tenimi

Yanılsamaların feryatlarıyla
Elemden kıvranan
Biçare gönlüm
Sessizliğin uğultusunda kuytu arıyor.

Dert katmerlenmiş
Deva, pişmanlığın çıkmaz sokaklarında
Arıyorum; bir müjde, bir cevap
Mucizelere inanmaya inanan inançsızlığım

Avuntuların sahteliği ile,
Kendimden kaçan kendimi,
Kendimle yüzleştiriyor
Avuntuların avuntusu kandırmacasında
Sızıdan kıvranan ruhumu avutuyorum…

Dipnot:

Görsel, yazarımızın yaptığı yağlı boya tablodur.