Ahmet Alan, Aksaray‘da doğmuş ve çocukluğunu burada geçirmiş bir sinema aşığıdır. Avusturya‘da yaşayan göçmen bir ailenin çocuğu olarak, ailesinin farklı kültürlerden gelen etkisiyle büyümüştür. 13 yaşına kadar Aksaray’da yaşadıktan sonra, hayatının geri kalanını Kıbrıs’ta geçirmiş ve burada tam 22 yıl yaşamıştır.
Kıbrıs‘ta üniversite eğitimini tamamladıktan sonra İstanbul‘a yerleşmiş ve sinema sektöründe kendine bir kariyer inşa etmeye başlamıştır. Kıbrıs’tan İstanbul’a uzanan bu yolculuk, ona farklı kültürlerin harmanlandığı bir bakış açısı kazandırmış ve sinemaya olan tutkusunu profesyonel bir kariyere dönüştürmüştür.
Ne Zaman Sinemaya Başladın?
2000 yılında, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin 18. yılına özel hazırlanan tanıtım filminde görev alarak sektöre ilk kez adım attım. Bu ilk adım, beni sinemanın derinliklerine çekti ve bir daha çıkmamacasına bu dünyada yerimi bulmamı sağladı.
Kıbrıs’ta uzun yıllar çeşitli TV kanallarında çalışarak, haber departmanından kültür-sanat ve magazin programlarına, sonrasında ise belgesel film yönetmenliğine kadar birçok pozisyonda deneyim kazandım. Eğitimimi aynı dönemde yürütmeye çalıştım; ancak 2004‘te başladığım üniversiteyi tamamlamam uzun sürdü. 2008’de yeniden sınavlara girip, 2012’de İletişim Fakültesi’nden mezun oldum.
Mezuniyetimin hemen ardından İstanbul‘a yerleşerek sinema sektöründe çalışmaya başladım. Hiçbir çevrem olmadan başladığım bu yolculukta, küçük bir stüdyoda firma sahibi, bana ilk uzun metraj filmim olan Hadi Baba Gene Yap‘ın kurgusunu yapmamı teklif etti. Bu filmle sinemada kurgucu olarak çalıştığım ilk yapım oldu.
Bir Kurgucu Ne İş Yapar?
Bir kurgucu, sinemanın görünmeyen kahramanıdır. En basit tanımıyla, çekilen her sahnenin farklı açılardan çekilmiş görüntülerini dikkatlice seçip birleştirerek, akıcı ve anlamlı bir bütün haline getirir.
Kurgu, yalnızca teknik bir iş değil; aynı zamanda duygusal bir yolculuktur. Her sahnenin temposunu, duygusunu ve anlatımını belirler. Bir yönetmenin görsel dünyasını, tıpkı bir sesin bir şarkıyı şekillendirmesi gibi, bir kurgucu da bu dünyayı tamamlar ve ona anlam katar.
Yeni Mesleği Öğrenenlerle Aranızdaki Fark Nedir?
Yeni nesil kurgucularla benim jenerasyonum arasındaki en büyük fark, sinemanın üretim süreçlerinin ve kullanılan araçların nasıl şekillendiğiyle ilgilidir.
Bizim dönemimiz, analog dönem idi. O zamanlar her şey çok daha sınırlıydı ve kurgu yapabilmek için pahalı, taşınması zor ekipmanlara sahip olmanız gerekiyordu. Pratik yapmak ise çok daha zordu; her şey fizikseldi ve çok daha değerliydi. Bizim için kurgu, sadece teknik bilgi değil, aynı zamanda yaratıcı çözümler ve sanatsal bir bakış açısı gerektiriyordu. O dönemde kurgu setlerine sahip olmak, büyük bir ayrıcalıktı.
Bugün ise dijital devrimle her şey değişti. Yeni nesil kurgucular, cep telefonlarıyla bile görüntü çekip, evdeki bilgisayarlarında istediği gibi çalışabiliyor. Kurgu yazılımlarına ve dijital araçlara ulaşmak eskisi kadar pahalı değil, bu da bilgiye erişimi daha kolay hale getiriyor. Bu sayede çok genç yaşlardan itibaren pratik yapma imkanı doğuyor. Bu, bizim zamanımızda hayal bile edilemeyecek bir özgürlük.
Ancak dijital araçların erişilebilirliği, bazen derinleşmeyi engelleyebiliyor. Çünkü kurgu, yalnızca teknik bilgi değil, aynı zamanda duygusal ve sanatsal bir bakış açısı da gerektiriyor. Bizim dönemde kurgu, hem teknik bilgi hem de güçlü bir estetik anlayışıyla yapılıyordu. Dijital araçlar her ne kadar daha fazla kişiye ulaşsa da, bu araçları derinlemesine kullanma ve bir kurguya anlam katma konusunda büyük farklar bulunuyor.
Sonuç olarak, yeni nesil daha fazla fırsata sahipken, sinemanın özüyle şekillenmiş bir bakış açısı onların kariyerlerinde büyük farklar yaratacak. Hem teknolojiyi hem de sinemanın özünü birleştiren bir yaklaşım, her zaman fark yaratacaktır.
