Bazen sabahları uyanınca haberleri açmaya korkuyorum.
Bir zam haberi, yangınlar, bir kavga, bir fakirlik haberi daha…
Her gün bir felaket haberiyle uyanıyoruz artık. Yangınlar, sel felaketleri, çaresizlik, ahlaki çöküş…
Ekranlar; kadına şiddeti, aldatmayı, ihaneti normalleştiren programlarla dolu.
Gündüz kuşağı programlarında evli kadınlar kocadan kocaya, adamlar sevgiliden sevgiliye koşuyor; mahremiyet ayaklar altında.
Televizyonlar ise, örnek olmak bir yana, hiçbir programı ya da dizisiyle topluma değer katmıyor.
Oyun çağındaki çocuklar bile artık ekonomiden bahseder oldu.
Gençler bavulunu değil, umudunu toplayıp gidiyor bu topraklardan.
Bizi tutan şey ne kaldı?
Bir parça geçmişimiz, bir parça inancımız… belki de alışkanlıklarımız.
Ekonomi desen can çekişiyor.
Adalet, bir tarafın değil hepimizin ortak ihtiyacı ama ona da hasret kaldık.
Eğitim desen… çocuklarımızın hayalleri sınavlara hapsolmuş.
Ve en kötüsü: artık kimse kimseye güvenmiyor.
Çeteleri zaten her gün haberlerde dinliyoruz:
Yeni Doğan çetesi, diploma çetesi, ehliyet çetesi, sınav çetesi…
Umudu sömüren, emeği değersizleştiren, adaleti zedeleyen yapılar…
Her köşede, her işin içinde bir çıkar, bir rant ve adaletsizlik var.
Ama bu ülkede hâlâ umut var.
Küçük bir kasabada tarlasını ekip biçen bir çiftçide,
Bir köy okuluna umut taşıyan bir öğretmende,
Vicdanıyla karar veren bir hâkimde,
Ve en çok da “ben bu ülkeyi terk etmeyeceğim” diyen bir gencin gözlerinde…
Yeter ki bu halk yeniden birbirine güvenmeyi öğrensin.
Yeter ki hak eden kazansın, toplumun huzuru sağlansın, çalışan karşılığını alsın.
Ve yeter ki kimse, bu topraklarda doğmanın bir ceza olmadığını anlasın.
Biz bu ülkeyi değiştirebiliriz.
Çünkü biz bu ülkenin ta kendisiyiz.
Umudumuz; sorgulayan, üreten, pes etmeyen gençliktedir.
Onlar hâlâ bir şeyleri değiştirebileceğine inananlar…
İnandıkları için değil, vazgeçmedikleri için güçlü olanlar…
Kalabalıkların değil, vicdanlarının peşinden gidenler…
Yanlışa sessiz kalmayan, doğrunun yanında dimdik duranlar…
Ve “buradayım” diyen her genç, bu ülkenin umududur.
