Çin ve Tayvan arasındaki güç çatışması, giderek derinleşerek devam etmekte ve her iki taraf arasındaki egemenlik ihtilafı sürmektedir. 2024 yılı itibarıyla, bu gerilim, hem askeri tatbikatlarla hem de karşılıklı açıklamalarla tırmanmaktadır. Tayvan çevresindeki askeri faaliyetlerine hız veren Çin, Tayvan İşleri Ofisi sözcüsü Chen Binhua aracılığıyla önemli bir açıklama yaptı. Pekin’de düzenlenen basın toplantısında Chen, “Barışçıl yeniden birleşme ihtimali için en yüksek samimiyetle çabalamaya hazırız” ifadesini kullandı. Ancak bu açıklama, iki ülke arasındaki gerilimin hemen sona ereceği anlamına gelmiyor.
Çin hükümetinin tutumu, Tayvan’a karşı güç kullanımından uğraşmayacaklarını açıkça ortaya koymaktadır. Chen, güç kullanımını sadece dış güçler ve “çok az sayıdaki ayrılıkçıya” yönelik olarak tanımlarken, bu durumun Tayvan halkına karşı olmadığını vurguladı. Bu, Temyin fonksiyonu gibi, bir yandan barışçıl çabaları dile getirirken, diğer yandan da tehditkâr bir yaklaşımı da barındırdığını göstermektedir. “Tayvan risk almaya devam ederse kendi yıkımına yol açar” şeklindeki ifadesi ise, Tayvan yönetimi ve onun uluslararası müttefiklerine yönelik doğrudan bir uyarı niteliğindedir.
Tayvan’ın en büyük silah tedarikçisi olan Amerika Birleşik Devletleri (ABD) ve diğer müttefikleriyle olan ilişkilerine dikkat çeken Chen, Tayvan’ın askeri gücünün artırılmasının yetersiz olabileceğini, eğer dış güçlerin müdahale edip etmeyeceği dahi olursa, Tayvan’ın bu tavrı sürdürmesi durumunda kendi felaketinin kapısını aralayacağını ifade etti. Çin, son beş yılda neredeyse her gün Tayvan açıklarında savaş gemisi ve savaş uçakları bulundurmaktan kaçınmamakta; bu durum, bölgedeki askeri hareketliliği arttırmaktadır. Tayvan yönetimi de bu gelişmelere yanıt vererek, son 24 saat içinde Tayvan çevresinde tespit edilen 22 askeri hava aracı ve 5 donanma gemisi bulunduğunu duyurmuştur.
Pekindeki yönetim, Tayvan’ın Çin’in ayrılmaz bir parçası olduğu iddiasını sürekli bir şekilde ileri sürerken, Tayvan kendi bağımsızlığını koruma çabalarıyla karşılık vermektedir. Bu iki ülke arasındaki gerginlik, sadece askeri alanda değil, aynı zamanda diplomatik ilişkilerde de kendini göstermektedir. Çin, “barışçıl yeniden birleşme” kavramını öne çıkararak, Tayvan’ı kendi topraklarına katma çabasında olduğunu belirtmekte ve bu hedefe ulaşmak için güç kullanmaktan kaçınmayacağını ifade etmektedir. Üstelik, diğer ülkelerin Tayvan ile resmi temaslar kurmasını da “egemenlik ihlali” olarak nitelendirerek, bu durumu kabul edilemez bir tehdit olarak algılamaktadır.
Sonuç olarak, Çin ve Tayvan arasındaki gerginlik, sadece askeri tatbikatlar ve açıklamalarla değil, köklü bir tarih ve güçlü egemenlik davalarıyla da desteklenmektedir. Her iki tarafın da karşılıklı açıklamaları, barış arayışının yanı sıra tehdit unsurlarını da içermekte, bu durum ise uluslararası ilişkilerde de derin yankılar bulmaktadır. Bu güç mücadelesinin gelişimi, yalnızca bu iki ülke için değil, asya-pasifik bölgesi ve hatta küresel dengeler açısından önemli sonuçlar doğurabilecek bir dinamik oluşturmaktadır.
